دیروز صبح زود وقتی که من خواب بودم خواهر وسطیم از خونهی خواهرم بزرگم رفت شمال خونهی ما،شب قبلش من باهاش خداحافظی کردم و به شوخی بهش گفتم امیدوارم تو تنور شمال بهت خوش بگذره؛آخه خیلی گرمائیه.
من هنوز مهمان خواهر بزرگم هستم.
المپیک ریو هم به پایان رسید.تو این چند صدتا مدالی که توزیع کردن،سهم ایران فقط ۸ مدال بود.
هرچند چندبار ناداوری ها اذیتمون کرد،و شاید جلوی یکی دوتا مدالمون رو گرفت اما نمیشه از ناشایستگی ورزشکارامون هم چشم پوشی کرد.مثل سه تا از کشتی گیرامون که ضربه فنی شدن،که یکی از نادر ترین اتفاقات کشتی ایران بود.اما بااینحال چهار مدال از کشتی کسب کردیم،این کمی تونست اتفاقات تلخ دیگر کشتی گیرامون رو کم رنگ کنه.
اما ورزشهایی بود که متاسفانه هیچ مدالی از اون رشتهها بدست نیومد،مثل تیر اندازی،دوچرخه سواری،دو و میدانی و...
فقط رفتن ریو و مارو در انتطار مدال گذاشتن و برگشتن.
کار ما شده فقط چهار سال منتظر بمونیم و با حسرت مسابقات نمایندهامون رو در المپیک نگاه کنیم.
اما مسئولانی که باید تلاش و برنامهریزی کنن،تازه ۶ ماه قبل المپیک یادشون می افته المپیکی هم در راهه،که اون موقع هم کار از کار گذشته.بعداز مسابقات هم وقتی میبینن به نتیجهای نرسیدن شروع میکنن به اعتراض از داور ها و هیئت ژوری و ....
المپیک هم تموم شد اما ایران به جایگاهی که انتظارشو داشتیم نرسید.